روزهای کرونایی

چند روز پیش رفته بودم. روستا سر بزنم اونجا راحت نبودم بنده خدا مادرم خیلی تلاش کرد به من خوش میگذره ولی مودم راحت نبودم یعنی شبیه زندان بود برام این روزها دقیقا نقطه بحرانی زندگیم انگار نوک کوه وایسادم می‌خوام یک سمت بیفتم ولی زندگی خیلی جالب تمام لحظه ها که میگذره فکر آینده هستی در حالی که واقعا در آینده هم میشه زندگی کرد ولی واقعا یعنی میشه ؟